Momo, büyük bir kentin tiyatro harabelerinde yaşayan küçük bir kızdır. Ailesi, yeri yurdu yoktur. Dış görünüşü biraz garip hatta korkutucudur. Buldukları ya da kendisine hediye edilenler dışında hiçbir şeyi yoktur. Ancak olağanüstü bir yeteneği vardır: Momo, muhteşem bir dinleyicidir ve bunun için oldukça bol zamanı vardır. Momo arkadaşları ile güvenli, huzurlu güzel günler geçirirken bir gün “duman adamlar” ortaya çıkar. İnce hesaplı planlar kurup insanların zamanını çalarlar. Onları durduracak tek kişi olan Momo elinde bir çiçek, koltuğunun altında bir kaplumbağa ve gizemli Hora Usta’nın da yardımıyla koskoca duman adamlar ordusunun karşısında tek başına durur.
Kitabı okurken keşke benim de Momo gibi bir arkadaşım olsa diyorsunuz. Momo, bizlerin aksine hem muhteşem bir dinleyici hem de bunun için zamanı vardır. Şimdilerde hangimizin insanları gerçekten dinlemeye tahammülü var ki yada zamanı... Sanırım onun için de kitap bittiğinde insan gün içindeki koşuşturmalarını düşünüp ben ne yapıyorum diye kendini sorgulamaya başlıyor. Zamandan tasarrufumuzun daha çok çalışmak için olduğunu fark edince insanın içi acıyor. Kitap bitince bundan sonra zamanla ilgili tüm tasarruflarımın daha çok çalışmak yerine çocuğuma, aileme, arkadaşlarıma daha çok vakit ayırmak olacak diyorsunuz.
Altı Çizili Sözler:
- Daha çok para kazanıp, daha çok harcıyorlardı. Fakat yüzleri asıktı, yorgun ve keyifsizdiler, gözleri dostça bakmıyordu.
-Bir insanın çok dostu olabilir, ama insan, onların içinden de birkaç kişiyi kendine daha yakın bulur ve onları daha çok sever.
-Çünkü zaman, yaşamın kendisidir. Ve yaşamın yeri yüktir.
-Zaman tasarruf edeyim derken aslında başka şeylerden tasarruf ettiğinin kimse farkında değildi. Yaşamlarının gittikçe daha zavallı, daha tekdüze ve daha soğuk geçtiğini kavramak istemiyorlardı. Bu gerçeği sadece çocuklar taa yüreklerinde hissettiler. Çünkü artık kimsenin onlara ayıracak zamanı yoktur.
-Onlar varlıklarını, insanların ömrünü tüketerek sürdürüyorlar.
